Τι κάνει ένας νοσηλευτής;;;

Μόλις πέρασες στη νοσηλευτική σχολή και οι φίλοι και οι συγγενείς σε ρωτάνε "τι πέρασες;;" και εσύ τους απαντάς με καμάρι "Νοσηλευτική"! Α! Νοσοκόμος δηλαδή.. Όχι, αγαπητέ, νοσηλευτής! Ο όρος νοσοκόμος δεν υφίστατο, για την ακρίβεια, δεν υπάρχει πια.

Και τι ακριβώς κάνει ένας νοσηλευτής; Είναι εκείνος που σου μετράει την πίεση όταν είσαι στο νοσοκομείο και σου δίνει τα χάπια που σου έγραψε ο γιατρός; Και πάλι, η απάντηση είναι όχι. Ή μάλλον..όχι μόνο!

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, ο ρόλος του νοσηλευτή είναι υποτιμημένος. Ίσως σε αυτό να φταίει το γεγονός ότι το σύστημά μας είναι "ιατροκρατούμενο", όλα δηλαδή περνάνε από τον γιατρό. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά δεν είναι και το καλύτερο δυνατό.

Αν σκεφτούμε πως ο ασθενής είναι μια οντότητα, η οποία έχει μεν τη σωματική, ενδεχομένως, νόσο αλλά ταυτόχρονα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν η ψυχική του διάσταση, η θέση του ατόμου αυτού στην κοινωνία και οι ρόλοι που επιτελεί καθώς και οι συνέπειες της πάθησης στη ζωή του ίδιου και της κοινωνίας.

Πολλές φορές, ο γιατρός επικεντρώνεται μόνο στη διάγνωση της πάθησης και στη θεραπεία της, χωρίς να είναι ο κανόνας. Ο νοσηλευτής από την άλλη είναι εκπαιδευμένος να προσεγγίζει τον ασθενή ΟΛΙΣΤΙΚΑ. Η ολιστική φροντίδα θα αναλυθεί σε άλλο post αργότερα, αυτό το Post αποτελεί απλά τροφή για σκέψη.

Θα μου πεις βέβαια, με το βασικό μισθό και το τελειωμένο ΕΣΥ περιμένεις να δω τον ασθενή ολιστικά; Θα σου απαντήσω, όχι, δεν περιμένω να δεις τον ασθενή ολιστικά, το απαιτώ. Και το απαιτώ γιατί είναι η επιλογή μας να ασκήσουμε το επάγγελμα του νοσηλευτή, γιατί είναι επιλογή μας να είμαστε απαραίτητο κομμάτι της ζωής των ασθενών μας, γιατί είμαστε εμείς που τρέχουμε στο μαραθώνιο που καλούνται να φτάσουν στο τέρμα του ασθενείς μικροί ή μεγάλοι, γιατί πολύ απλά κάποιοι ήταν τόσο άτυχοι στη ζωή να έχουν για φύλακα και συνήγορό τους μόνο τον νοσηλευτή τους.