Εξωπνευμονική Φυματίωση.

Κατερίνα Γιαννιού, 08/09/2020

Πηγή φωτογραφίας: διαδίκτυο

Οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι η φυματίωση προσβάλλει τους πνεύμονες. Πόσοι όμως γνωρίζουμε ότι προσβάλλονται και άλλα όργανα; Ας δούμε επιγραμματικά τα όργανα-στόχους, την κλινική εικόνα, τη μέθοδο διάγνωσης και τις επιπλοκές. Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για τον πιο συχνό τύπο εξωπνευμονικής φυματίωσης.

Φυματίωση λεμφαδένων. Περίπου το 20% των φυματικών ασθενών εμφανίζουν ενεργή φυματίωση λεμφαδένων, με ποιο συχνό σημείο προσβολής τους τραχηλικούς λεμφαδένες. Αυτό ερμηνεύεται λόγω της εγγύτητας των ανατομικών στοιχείων, των κορυφών των πνευμόνων όπου εγκαθίστανται τα μυκοβακτηρίδια μέσω της εισπνοής και των λεμφαδένων της εγγύς περιοχής. Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει αργά μεγενθυνόμενους αδένες στην περιοχή του τραχήλου, συνήθως αμφοτερόπλευρα, χωρίς συνοδό πόνο. Η διάγνωση τίθεται μέσω βιοψίας των λεμφαδένων, λαμβάνοντας επίχρισμα για μικροσκόπηση και καλλιέργεια AFB (Acid-Fast-Bacillus). Ακόμα κι αν η μικροσκόπηση βγει θετική σε AFB, πρέπει να περιμένουμε τα αποτελέσματα της καλλιέργειας για να επιβεβαιωθεί η λοίμωξη από M. Tuberculosis, το οποίο και ανήκει στην οικογένεια των AFBs. Οι επιπλοκές περιλαμβάνουν απόστημα, ρήξη αποστήματος, ενώ η φυματίωση στους μεσοθωρακικούς λεμφαδένες μπορεί να προκαλέσει απόφραξη τραχείας, βρόγχων και αγγείων. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας της φυματίωσης λεμφαδένων παρατηρείται το παράδοξο φαινόμενο της μεγέθυνσής της μάζας του λεμφαδένα, εκεί που θα περιμέναμε τη σμίκρυνσή του, γεγονός το οποίο περιγράφεται στη βιβλιογραφία. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται σε περιπτώσης διαφοροδιάγνωσης με λέμφωμα. Η θεραπεία του λεμφώματος σε λανθασμένη διάγνωση φυματικού μπορεί και έχει συμβεί δυστυχώς να οδηγήσει στο θάνατο. Η θεραπεία του λεμφώματος περιλαμβάνει επιθετική ανοσοκαταστολή, δράση αντίθετη με αυτήν που επιθυμούμε για τη θεραπεία της φυματίωσης.