Νόσος των Δυτών

Η Νόσος των Δυτών, ή αλλιώς Νόσος εξ Αποσυμπίεσης, προκύπτει όταν ο άνθρωπος υπόκειται σε ελάττωση της περιβάλλουσας πίεσης. Η Νόσος των Δυτών οφείλεται σε φυσαλίδες αδρανούς αερίου, το οποίο υπήρχε συσσωρευμένο στους ιστούς του σώματος κατά την παραμονή του δύτη σε βάθος. Οι φυσαλλιδες αποφράσσουν τα μικρά αγγεία και προκαλούν σύνθετες μεταβολές στο αίμα και στα συστατικά του αλλά και στο ενδοθήλιο των αγγείων. Ως αποτέλεσμα, εκδηλώνονται διαταραχές της μικροκυκλοφορίας με θρομβώσεις, οίδημα, ισχαιμία και υποξία και κατ' επέκταση, ανεπάρκεια οργάνων.

Η Νόσος εξ Αποσυμπίεσης μπορεί να εμφανιστεί σε αυτοδύτες, σε ιπτάμενο προσωπικό, αστροναύτες, εργαζομένους ορυχείων/ κατασκευαστικών τούνελ/ κατασκευών μετρό και άλλα. Στην Ελλάδα, καταγράφονται περίπου 30 περιστατικά το χρόνο, ωστόσο, πιστεύεται πως ο πραγματικός αριθμός είναι μεγαλύτερος.

Οι μορφές ταξινομούνται κατά Golding σε Τύπου Ι και Τύπου ΙΙ. Η Τύπου Ι περιλαμβάνει πόνο σε αρθρώσεις (τη μυοσκελετική μορφή), τη δερματική μορφή και τη λεμφική μορφή. Η Τύπου ΙΙ περιλαμβάνει την Καρδιοαναπνευστική μορφή και την Αιθουσαία. Και στις δυο μορφές οι βασικές αρχές θεραπείας είναι ίδιες, Επαναπίεση και Υπερβαρικό Οξυγόνο.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ασυνήθιστη κόπωση, υπνηλία, κνησμός, πόνος στις αρθρώσειςκαι στους μύες των χεριών, των ποδιών και του κορμού, ζάλη, ίλιγγος, αιμωδίες και παράλυση, δύσπνοια και δυσκολία στην αναπνοή,διαταραχές όρασης, αστάθεια, εξανθήματα, μυική αδυναμία, αδυναμία ούρησης, σύγχυση, αμνησία, τρόμος, εμετός, αταξία, αιμόπτυση, καταπληξία ή και απώλεια αισθήσεων.