ΠΕ, ΤΕ ή ΔΕ

Όταν σπούδαζα Νοσηλευτική στο Πανεπιστήμιο (δε θα αναφερω το τμήμα για ευνοητους λόγους, αλλά δεν ειναι και πολλά), το κυριότερο στοιχείο για το οποίο μας προετοίμαζαν ήταν η διοίκηση τμημάτων. Ευθέως μας έλεγαν ή αν θέλετε μας έκαναν κάποιου είδους πλύση εγκεφάλου (κι ελπίζω να μην ακούγεταιπολύ άσχημα αυτό) πως οταν βρεθουμε σε δημοσια νοσοκομεια θα εχουμε ηγετικές θέσεις, ότι θα υπερεχουμε σε γνώσεις και προσόντα και γενικώς θα ειμαστε εμεις κι άλλος κανείς. Εν ολίγοις, μας το ταξανε.

Έρχεται η ώρα που φεύγω στο εξωτερικό για δουλειά, μιας και μεσα σε ολα, δεν μας ειπαν πως τελικα δουλειά δε θα βρισκαμε, όχι εύκολα τουλαχιστον. Εδω θα σας πω ενα μυστικό. Στο εξωτερικο, οι ΠΕ και οι ΤΕ ειναι ισότιμοι νοσηλευτες. Οι ΔΕ δεν αποκαλούνται νοσηλευτές αλλά βοηθοί φροντίδας. Ολα καλά ως εδώ. Ξεκαθαροι ρόλοι και αρμοδιότητες, καθηκοντολογιο βεβαιως βεβαιως, τάξη. Και ξαναέρχεται η ώρα της επιστροφής, αυτή τη φορα με μια θεση στο δημόσιο. Σε αυτή τη φαση το αίσθημα υπεροχής που μου φυτευτηκε στα φοιτητικα μου χρονια ξαναξυπνα και αρχίζει να με τρομοκρατεί. Τι επρόκειτο να συναντησω, ποια θα ειναι η συμπεριφορα, ποιο το επιπεδο παροχής υπηρεσιων φροντιδας και πολλα αλλα.

Δε θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες αλλα θα σας πω κατευθείαν την άποψή μου. Ο διαχωρισμός σε ΠΕ, ΤΕ και ΔΕ είναι όχι απλά περιττός, ειναι ανούσιος. Και θα σας πω το γιατί. Εάν σε ένα σύστημα υγείας ολα κυλουσαν οπως οριζει η βιβλιογραφια τοτε ναι. Ο ΠΕ ο οποίος ηγείται του τμήματος, χωρις αυτο να σημαινει πως δε θα σηκωθεί απο την καρεκλα. Ο ΤΕ ο οποίος αναλαμβάνει τη φροντίδα των ασθενών και ο ΔΕ ο οποίος συμβάλει στη σωστη λειτουργια του τμήματος εκτελώντας αλλα σημαντικα καθήκοντα. Ας μη προβω σε ανάλυση αυτών, ολοι γνωρίζουμε σε τι αναφέρομαι.

Στην ελληνικη πραγματικοτητα, ωστόσο, ενας τετοιος διαχωρισμός δεν ισχύει. Ναι, οι ΠΕ και οι ΤΕ υπερεχουν σε γνωστικό επίπεδο, αλλα οι μεγάλοι δάσκαλοι του συστηματος ειναι οι ΔΕ. Προσωπικά, οφείλω ενα μεγάλο ευχαριστώ στους ΔΕ, οι οποιοι σηκωνουν το βαρος της ΥΓΕΙΑΣ στις πλατες τους, με γελοιους μισθούς, με απαξίωση απο το συστημα και τους συναδέλφους, με κακομεταχειριση και αλλα. Δε σας κρύβω πως ο φοβος μου ηταν η συνύπαρξη μαζι με ΔΕ και οχι με ΤΕ. Ναι, υπαρχουν πολλά κενα σε επιπεδο γνωσεων, εμαθαν να δουλευουν εμπειρικα. Αλλα δε φταίνε εκεινοι σε καμια περιπτωση. Γνωρισα ΔΕ με ιατρικες γνωσεις και ΔΕ ...Δεν.

Καταλήγω στο συμπέρασμα πως 1. Οι ΔΕ ειναι η ραχοκοκαλιά και αξίζουν σεβασμό και εκτίμηση, 2. Οποίος κι αν ειναι ο βαθμός και η θεση μας ολοι μας επιλέξαμε να ασκησουμε λειτουργημα και οχι επαγγελμα, οποτε σταματηστε τις γκρίνιες και συνεργαστειτε αρμονικα, 3. Στο χωρο που διαλεξαμε να εργαστουμε και δεδομενων των συνθηκων, και ο Πε και ο Τε και ο Δε οφείλουν να ανοιξουν 'ενα βιβλιο' και να διαβάσουν. Λυπάμαι που το λεω, ο ρολος της διοίκησης σε καποια νοσοκομεια, οχι σε ολα, αφηνουν το προσωπικο ξεκρεμαστο, χωρις εφοδια στο κομματι της εκπαιδευσης. Και στην τελικη, ειναι δικη μας υποχρεωση να ειμαστε ενημερωμένοι σε θεματα παροχης υπηρεσιων φροντιδας υγείας και να ειμαστε απολυτα υπευθυνοι για τις πραξεις μας.

Καλή συνέχεια στο έργο όλων μας με κοινό γνώμονα το συμφέρον της ΥΓΕΙΑΣ.