Περιεγχειρητικό στρες σε παιδιά

Φανταστείτε πως ένα πρωινό, οι άνθρωποι με τους οποίους μένετε μαζί, σας ξυπνάνε, σας ντύνουν, δεν σας επιτρέπουν να πιείτε ή να φάτε κάτι και σας πάνε σε ένα μέρος, όπου δε γνωρίζετε. Εκεί, άτομα που σας είναι ξένα, σας παίρνουν μακριά από εκείνους με τους οποίους νιώθετε οικειότητα, σας περιορίζουν την κινητικότητά σας και αρχίζουν διάφορες παρεμβάσεις στο σώμα σας, χωρίς να σας έχουν δώσει κάποια πληροφορία.

Ανάλογα με την ηλικία και την ανάπτυξη του μεταιχμιακού συστήματος, όλα τα παιδιά βιώνουν σε διαφορετικό βαθμό στρες, όταν πρόκειται να νοσηλευτούν για να υποβληθούν σε μια επέμβαση.

Στα παιδιά, το στρες διογκώνεται όταν ο γιος είναι επίσης στρεσσαρισμένος.

Σύμφωνα με μελέτες, το 75% παιδιών και γονέων βιώνουν έντονο στρες μπροστά σε μια επικείμενη χειρουργική επέμβαση. Δείτε γιατί είναι σημαντικό να συμβούν ορισμένες παρεμβάσεις σε σωστό χρόνο:

• Με την ανάδειξη της ανάγκης για εκτέλεση οποιασδήποτε πράξης, χειρουργικής ή μη, σε κάποιο παιδί, οφείλει ο επαγγελματίας υγείας ( ιατρός,κα) να δώσουν στον γονέα όλες τις πληροφορίες που είναι απαραίτητες ώστε αφενός, ο γονιός να είναι σε θέση να κατανοεί πλήρως το πρόβλημα και αφετέρου, να δώσει χρόνο στην αποδοχή του προβλήματος.

• Πως θα γίνει αυτό; Αρχικά χρησιμοποιούμε γλώσσα που είναι κατανοητή στον συνομιλητή μας. Δεν μπορεί σε έναν άνθρωπο απόφοιτο δημοτικού να χρησιμοποιούμε ακαδημαϊκούς όρους, πως θα γίνουμε κατανοητοί άλλωστε; (βλ.στοχοταξινομία του Bloom)

• Δίνουμε στο γονιό τη δυνατότητα να κάνεις όσες ερωτήσεις επιθυμεί, χωρίς ωστόσο να κάνουμε ειρωνικά σχόλια, να απλοποιούμε την κατάσταση ή ακόμα και να την μηδενίζουμε, ώστε να φανεί σαν παιχνιδάκι. Οφείλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, να δίνουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για εναλλακτικές λύσεις εάν υπάρχουν και φτιάχνουμε μαζί το πλάνο φροντίδας του παιδιού. Με τον τελευταίο τρόπο, δείχνουμε στο γονιό πόσο σημαντική είναι η συνεισφορά του στην ίαση του παιδιού του, του επιτρέπουμε να συνεχίζει να διατηρεί το ρόλο του φροντιστή που η φύση του έχει χαρίσει και γενικότερα, υπάρχουν οφέλη για την ψυχική υγεία τόσο του παιδιού όσο και του γονέα. Φανταστείτε ένα γονέα, του οποίου το παιδί έχει διαγνωσθεί με μια κακοήθεια, έχουν απομακρύνει το παιδί από το γονιό για την διενέργεια εξετάσεων-νοσηλειών-θεραπειών κτλ., στη μία περίπτωση έχουμε ένα παιδί που βιώνει τρόμο τόσο λόγω της πάθησης αλλά και του αποχωρισμού από το αγαπημένο του πρόσωπο, αλλά και ο γονιός βρίσκεται σε στρες- ειδικά στην δυσμενή περίπτωση όπου το παιδί φύγει από τη ζωή, ο γονιός υποφέρει φρικτά από αισθήματα τύψεων που δεν ήταν κοντά στο παιδί του, όσο θα επιθυμούσε.

• Ακόμα κι αν πρόκειται για μια πράξη ρουτίνας, το στρες που βιώνει ο οποιοσδήποτε, παιδί ή γονιός, δεν πρέπει να ισοπεδώνεται από τον οποιοδήποτε επαγγελματία υγείας, με φράσεις του τύπου εσύ είσαι δυνατό παιδί, μην κλαις για να μη στεναχωριέται η μαμά, κλαίνε οι άντρες;, δεν είναι τίποτα! Όπως με κάθε συναίσθημα, έτσι και ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που δεν πρέπει να πνίγεται, αλλά να δίνεται χώρος και χρόνος να συζητιέται και να διαβεβαιώνουμε το παιδί ή το γονιό πως είμαστε δίπλα του για να το βοηθήσουμε, αυτό που βιώνει είναι απόλυτα φυσιολογικό και με απλές κινήσεις να τους δείχνουμε πως μπορούν να μας εμπιστευτούν.

• Προσέξτε το εξής, δεν είναι τυχαίο πως ένας αποχωρισμός από τη μητέρα κατά τις πρώτες ημέρες ζωής ενός βρέφους μπορεί να έχουν τρομακτικές επιπτώσεις για τον ψυχισμό του καθόλη την υπόλοιπη ζωή του. Μη σας εξαπατά το γεγονός πως δεν μπορούν όλα τα παιδιά να εκφραστούν με λόγια, μη σας εξαπατά ένας φαινομενικά ήρεμος γονιός. Το άγχος του αποχωρισμού ακόμα και για λίγη ώρα είναι φοβερά επιζήμιο και για τις δυο πλευρές. Δώστε σημασία και στην μη λεκτική επικοινωνία.

• Τέλος, θα κλείσω με αυτό με το οποίο συναντώ συνεχώς. Οι γονείς πρέπει να είναι ειλικρινείς με τα παιδιά. Πείτε τους την αλήθεια. Ο γιατρός λέει πως για να μπορείς να αναπνέεις καλύτερα πρέπει να κάνουμε μια επέμβαση, για να φτιάξει το πρόβλημα με τα κρεατάκια που έχεις μέσα στη μυτούλα. Θα κάνουμε κάποιες εξετάσεις, για να δούμε ότι όλα είναι καλά και την άλλη μέρα θα κάνουμε την επέμβαση. Μπορεί να πονέσεις για λίγο, όμως μετά όλα θα είναι καλά και θα μπορείς να κοιμάσαι καλύτερα! Φτιάξτε μια ιστοριούλα με όλες τις αλήθειες, δε χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες, αλλά έτσι το παιδί θα έχει επίγνωση, άποψη, θα μπορεί να συνεργαστεί καλύτερα με το προσωπικό, θα έχει γρηγορότερη ανάρρωση, λιγότερη ανάγκη για αναλγητικά, μικρότερο χρόνο παραμονής στο νοσοκομείο, καλύτερη εμπειρία!

Πηγή Εικόνας:LightFieldStudio